बेनामि मस्तकमा उम्रिएका बिजहरु

जादुगरी सतरन्जमा

जफतिएका बेनामी मस्तकहरु

इतिहासका कलमहरुले नलेखिंदा अक्षरहरुमा

नेपथ्य बोल्छ-

प्रतिध्वनिमय चा/ताल खेल्दै

बिरोधाभास भित्ताहरु प्रती

अजस्र उभ्याउँदै घनहरु

बन्द कोठामा रिंगिनुको उपजमा

पड्कीन्छन बाँधहरु र बग्छन

धमिलो बनेर...

-

इतिव्रिती सुन्दै जाँदा

बाँसझ्याङहरु घाट तिर हिँड्दा हिँड्दा

सिद्धिएका छन

नयाँ तामाहरुका आस्वादानमा

र्‍यालिएका जिब्राहरु

मुखमा थमाउनु भन्दा

भोको पेट भित्रका झोमोलोङमाहरु

अट्टल र जिवन्त छन दोसाँधमा

त्यसैले

पागलपन भित्रको अपागल परेवी पखेरुहरु

निस्चिन्तन खेल्छन आकाशमा

तर बन्दैनन बाजरुपी-

परेवी प्रतिक बेचेर

गोसखान हिंड्दैगरेका हटारुहरुसँग

-

श्मशान बासहरुमा उम्रिएका

बेचैनहरु बोकेर

बाँच्नुमा रफतरत काँसघारिहरु

आदम र अदनमा श्रापित सर्पस्थल हुनुबाट

निबृति खोज्दै खोज्दै रित्तिएर

ब्याकुल बनेका काँसे जिन्दगीहरु

घिर्लिंग यात्रामा अल्झेपछी त खोज्छन

जिन्दगीका अमुल्य मूल्यहरू

चट्याङ्गका झिल्काहरुसंगै

झिल्किंदै झिल्किंदै

सतरंजले कुँदिएका निरतीशयहरुका

अट्टहासी उपहास तोड्न

-

सदाबहारका कोसेलीहरु

सम्प्रेसण गर्ने ऋतुहरुमा

खडेरीका वाणहरुले स्पन्दन स्तब्ध हुँदा

मैदान पहाडमा रुपान्तर भएको छ

माटो ढुंगामा रुपान्तर भएको छ

त्यसैले त्यहाँ-

पाइलाहरु रुपान्तरित हुँदै हुँदै

नयाँ गोरेटोहरु खोज्दछन

मान्छे भित्रको समुन्द्रबाट

क्रिस्टोफर-कोलम्बस

फेरी नयाँ संसार तिर अन्वेषण गर्दै

भरियाका थाप्लोहरु भित्र

अछुत हातहरु भित्र

निस्सासिएका अबोधित टापुहरुमा

फक्रिएका अँगेरीहरुबाट

रंगिएका दांतहरुले

खत लागेका पहाडहरुमा भेटछन्-

चुँहिदै गरेका शिलाजितहरु

त्येसैले त अङ्कुरिन्छन

विचारका बिजहरु

हाम्रा जफतिएका बेनामि मस्तकका

घुर्यानहरुमा...

दीपराज नेयोंगहांग

पथरी मोरंग